Last week an e-mail went round the

Last week an e-mail went round the office touting for suggestions on ways to improve our performance appraisal system. My suggestion is dead easy and dirt cheap: get rid of the whole thing and replace it with nothing at all.
Normally, if I have any bright ideas about how this newspaper could be managed better, I propose them in private. It is not seemly to wash the Financial Times’ dirty linen in public. Yet when it comes to appraisals, the linen of every other company is covered with much the same filthy stains as ours, and so there seems no shame in suggesting a mass outing to the launderette.

Over the past 30 years, I have been appraised three dozen times – as banker, journalist and non-executive director. I’ve lived through the craze for long, complicated forms. I’ve also survived the informal fashion in which appraisals are called “career chats” and where a bogus air of equality prevails. I’ve done appraisals across a table, on a sofa, even over a meal. I’ve had them à deux and à trois – with a facilitator in tow.

But never have I learnt anything about myself as a result. I have never set any target that I subsequently hit. Instead I always feel as if I am playing a particularly dismal game of charades, with three disadvantages over the traditional parlour game. There is no dressing-up box; there is no correct answer to guess and it isn’t remotely fun. The norm is a harrowing hour’s conversation during which you are forced to swallow an indigestible mix of praise and criticism referring to long-ago events, which leaves you demotivated and confused on the most basic question: am I doing a good job? The resulting form is then put on file, making you feel vaguely paranoid, even though you know from experience how much attention will be subsequently paid to it: none whatsoever.

At least I’ve only had to suffer one side of the process. I have never – thank goodness – had to appraise anyone else, which must be even more tiresome as you have to perform the same operation with each underling in turn, wearily letting people believe they are doing more or less okay, because it’s too tiring to drop the bombshell that they aren’t doing okay at all.

Ergebnisse (Polnisch) 1:

W zeszłym tygodniu e-mail obiegła urząd touting dla sugestii na temat sposobów poprawy naszych system oceny. Moja sugestia jest banalnie proste i tanie jak barszcz: pozbyć się całość i zastąpić go nic w ogóle.Normalnie, jeśli mam jakieś jasne pomysły o jak tej gazety może zarządzać lepiej, proponuję je prywatnie. Nie jest seemly umyć brudy Financial Times w miejscach publicznych. Jednak jeśli chodzi o oceny, pościel co inne firmy jest pokryta dużo sam brudne plamy, jak nasza, a więc nie wydaje się nie wstydzą się sugerując Msza wycieczka do pralni.W ciągu ostatnich 30 lat, została oceniona trzy kilkanaście razy – jako bankier, dziennikarz i dyrektora niewykonawczego. Żyłem przez szał na długich, skomplikowanych form. Ja przeżyłem również nieformalne w których ocen są nazywane "czatów kariery" i gdzie panuje fałszywe powietrze równości. Zrobiłem temat oceny całej tabeli, na kanapie, nawet na posiłek. Miałem je à deux i à trois – z a moderatora w tow.Ale nigdy nie mają dowiedziałem się czegoś o sobie, w wyniku. Nigdy nie ustawiam dowolnego miejsce docelowe, który następnie uderzył. Zamiast tego zawsze czuć, jakby gram gra szczególnie ponure szarady, z trzy wady w tradycyjnych grach parlour. Nie ubierać się pole; istnieje nie poprawnej odpowiedzi do odgadnięcia i nie jest to zabawne zdalnie. Normą jest bronowanie godziny rozmowy, podczas której jesteś zmuszony połknąć niestrawny mieszankę pochwały i krytyka odnoszące się do odległych wydarzeń, które pozostawia się demotivated i mylić na najbardziej podstawowe pytanie: Czy robię dobrze? Wynikowego formularza jest następnie umieszczana na plik, co czujesz niejasno paranoidalne, nawet jeśli wiesz z doświadczenia, jak wiele uwagi zostanie wypłaconych do niego: brak jakiejkolwiek.Przynajmniej tylko miałem cierpieć po jednej stronie procesu. Nigdy nie – dzięki Bogu – miałem oceniać kogokolwiek innego, który musi być jeszcze bardziej męczące, ponieważ masz do wykonywania tej samej operacji z każdego podwładnego z kolei, ze znużenia pozwalając ludzie wierzą, że robią mniej lub bardziej w porządku, bo to zbyt męczące, aby upuścić bomba, że oni nie robią dobra w ogóle.

Ergebnisse (Polnisch) 2:

W ubiegłym tygodniu e-mail obszedł zachwalanie biurowego o sugestie dotyczące sposobów poprawy naszego systemu oceny wydajności. Moja sugestia jest banalnie proste i tanie jak barszcz: pozbyć się całej sprawy i zastąpienie go w ogóle nic.
Zwykle, jeśli mam jakieś dobre pomysły o tym, jak ta gazeta może być zarządzany lepiej, proponuję je prywatnie. To nie wypada prać Financial Times "brudów publicznie. Jednak jeśli chodzi o ocenach, pościel każdej innej firmy pokryta jest dużo tych samych brudnych plam jak nasze, i tak wydaje się nie wstyd sugeruje wycieczka masowej do pralni samoobsługowej.

W ciągu ostatnich 30 lat, byłem oceniany trzy kilkanaście razy - jako bankier, dziennikarz i dyrektor niewykonawczy. Żyłam przez szał na długich, skomplikowanych form. Ja również przeżył nieformalne mody, w których ekspertyzy są nazywane "czaty kariery" i gdzie fałszywe powietrze równości przeważa. Zrobiłem wycen w poprzek stołu, na kanapie, nawet na posiłek. Miałem je we dwoje i à trois - o moderatora w tym wątku.

Ale nigdy nie dowiedziałem się nic o sobie jako o rezultacie. Nigdy nie ustawić dowolny cel, który następnie uderzył mnie. Zamiast zawsze czuję się tak, jakbym odgrywa szczególnie ponury grę szarady, z trzema wad ponad tradycyjnej gry towarzyskiej. Nie ma okno dressing-up; nie jest poprawna odpowiedź do odgadnięcia i nie jest zdalnie zabawy. Norma jest wstrząsające godzinę rozmowy, podczas których jesteś zmuszony do przełknięcia niestrawnych mieszankę pochwały i krytyki odnoszącej się do dawno temu zdarzeniach, które pozostawia Ci motywację i zdezorientowany na najbardziej podstawowe pytanie: Czy robię dobrą robotę? Powstała forma jest następnie umieścić w pliku, dzięki czemu czujesz się niewyraźnie paranoikiem, chociaż wiesz z własnego doświadczenia, jak wiele uwagi zostaną następnie wypłacana do niej. Żadnego

Przynajmniej miałem tylko cierpieć jednej strony procesu. Nigdy nie ma - dzięki Bogu - musiała ocenić kogoś innego, które muszą być jeszcze bardziej męczące jak trzeba wykonać tę samą operację z każdym podwładnego po kolei, ze znużeniem pozwalając ludzie wierzą, że robią mniej więcej w porządku, ponieważ jest zbyt męczące upuścić bombę że oni nie robią dobrze w ogóle.